جدا سازی قطعات هواپیما

هنگامی که یک هواپیما به مرکز بازیافت می رسد، از مواد خطرناکی مانند باتری، سوخت و روغن پاکسازی خواهد شد. از بین بردن این مایعات قبل از بازیافت، تضمین می کند که هیچ چیز نمی تواند به زمین نشت کرده و مناطق اطراف را آلوده کند. تیم زمانویک رئیس شرکت Jet Yard (شرکتی که قطعات هواپیما را بازیافت و جداسازی می کند) می گوید: «ما تمام قطعات کاربردی و خوب هواپیما را برداشته و سپس آن را خرد می کنیم». این شرکت هر ساله حدودا ۱۲ هواپیما را بازیافت می کند.

بعضی از قطعات، مانند موتور، ارابه فرود و شیشه جلو پنجره، می توانند خانه های جدیدی را در هواپیماهای دیگر پس از بازرسی، تمیز کردن و ارسال برای تعمیرات پیدا کنند. در موارد دیگر، کابین خلبان می تواند به یک شبیه ساز پرواز برای آموزش خلبانان تبدیل شود، یا بدنه مورد مطالعه قرار گیرد تا تولید کنندگان هواپیما بتوانند نسل های آینده هواپیما را بهبود بخشند. بخش هایی از هواپیما حتی به فیلمسازان نیز فروخته شده، به طوری که آن‌ها می توانند در فیلم ها یا برای عکاسی مورد استفاده قرار بگیرند. باقی قطعات نیز به موزه رفته، تبدیل به مبلمان شده و یا دیگر سرنوشت هایی از این قبیل را تجربه کرده است.

برای قطعاتی که قابل استفاده مجدد نیستند، باید آلومینیوم، تیتانیوم، سیم مسی و سایر مواد را از هم جدا کنند. در نهایت، اتاق خالی هواپیما خرد شده و به فلز اوراق تبدیل می شود. بازیافت هواپیما در این مرحله، قطعه اوراق را به بخش های کوچک تبدیل کرده و آن را در فلزهای مختلف دسته بندی می کند.

البته همه بخش های درونی هواپیما را نمی توان بازیافت کرد. حدود ۸۵ تا ۹۰ درصد وزن هواپیما می تواند بازیافت شود (هدف زمانویک این است که این درصد به به ۹۵ برسد). اما بعضی از مواد به سختی خرد شده یا ارزش پول کمتری دارند. در حال حاضر، عایق ها، موکت، بالش های صندلی، کفپوش و قطعه های دیوار یا سقف معمولا به محل دفن زباله فرستاده می شود. زمانویک می گوید: «واقعا ارزش آن را ندارد که این همه نیروی کار برای این قطعات گذاشته شود».

چالش ها

او می گوید یکی از چالش ها این است که هواپیماهای ساخته شده از تعداد مواد زیادی به هم متصل می شوند که برای بازیافت مناسب نیستند. برای بسیاری از محصولات دیگر مانند قوطی نوشابه های آلومینیومی یک راهکار ساده وجود دارد؛ زمانویک می گوید: «قوطی ها دوباره به قوطی تبدیل می شوند، آن ها بازیافت شده و دوباره درست می شوند». اما کار زیادی برای جدا کردن آلومینیوم، فولاد ضد زنگ و تیتانیوم هواپیما نیاز است.

بعضی از هواپیماهای جدید، مانند بوئینگ ۷۵۷ دریم لاینر، با فیبر یا الیاف کربن ساخته می شوند. این مخلوط کربن و پلاستیک، سبک وزن بوده و هواپیما را قادر می سازند که نیاز به سوخت کمتری داشته باشند، اما هنوز روشن نیست که چگونه آنها بازیافت خواهند شد. متاسفانه این مواد که برای سوخت کمتر هواپیما مفید هستند، در بازیافت و برای محیط زیست مشکل بزرگی هستند.

سایر قطعات را می توان دست نخورده نگه داشت، اما هم ظریف و هم دست و پا گیر هستند. کن کسیالسکی و شاون وان، موسسان شرکت CAVU Aerospace، یک شرکت هواپیمایی در شهر اشتوتگارت گفته اند:

قطعات نه تنها باید به درستی خارج شده، بلکه باید طوری بسته بندی شوند تا در حمل و نقل به دیگر نقاط جهان آسیب نبینند.

عمدتا یک هواپیما به محلی فرستاده خواهد شد که در آن تخریب شود. اما هنگامی که اندازه و شکل هواپیما به اندازه کافی مناسب برای این جابجایی نیست، حمل و نقل آن ممکن است بسیرا گران قیمت باشد.

پرواز به آینده